Sobota, 27 kwietnia 2024

PosĹ‚uchaj Radyjka

News Pomoc Czytelnia Modlitwa Spowiedź VOD Dyskusje Kartki Katalogi Sklep Radio Studio

Refleksja na dzi¶
Czytania liturgiczne
Homilia na niedzielę

	Stary Testament
Rdz	Księga Rodzaju
Wj	Księga Wyj¶cia
Kpl	Księga Kapłańska
Lb	Księga Liczb
Pwt	Księga Powtórzonego Prawa
Joz	Księga Jozuego
Sdz	Księga Sędziów
Rt	Księga Rut
1 Sm	1 Księga Samuela
2 Sm	Druga Księga Samuela
1 Krl	1 Księga Królewska
2 Krl	2 Księga Królewska
1 Krn	1 Księga Kronik
2 Krn	2 Księga Kronik
Ezd	Księga Ezdrasza
Ne	Księga Nehemiasza
Tb	Księga Tobiasza
Jdt	Księga Judyty
Est	Księga Estery
1 Mch	1 Księga o Machabejska
2 Mch	2 Księga Machabejska
Hi	Księga Hioba
Ps	Psalmy
Prz	Księga Przysłów
Koh	Księga Koheleta
Pnp	Pie¶n nad pie¶niami
Mdr	Księga M±dro¶ci
Syr	Księga Syracha
Iz	Księga Izajasza
Jr	Księga Jeremiasza
Lm	Lamentacje
Ba	Księga Barucha
Ez	Księga Ezechiela
Dn	Księga Daniela
Oz	Księga Ozeasza
Jl	Księga Joela
Am	Księga Amosa
Ab	Księga Abdiasza
Jon	Księga Jonasza
Mi	Księga Micheasza
Na	Księga Nahuma
Ha	Księga Habakuka
So	Księga Sofoniasza
Ag	Księga Aggeusza
Za	Księga Zachariasza
Ml	Księga Malachiasza
	Nowy Testament
Mt	Ewangelia wg ¶w. Mateusza
Mk	Ewangelia wg ¶w. Marka
Lk	Ewangelia wg ¶w. Łukasza
J	Ewangelia wg ¶w. Jana
Dz	Dzieje Apostolskie
Rz	List do Rzymian
1 Kor	1 List do Koryntian
2 Kor	2 List do Koryntian
Ga	List do Galatów
Ef	List do Efezjan
Flp	List do Filipian
Kol	List do Kolosan
1 Tes	1 List do Tesaloniczan
2 Tes	2 List do Tesaloniczan
1 Tm	1 List do Tymoteusza
2 Tm	2 List do Tymoteusza
Tt	List do Tytusa
Flm	List do Filemona
Hbr	List do Hebrajczyków
Jk	List ¶w. Jakuba
1 P	1 List ¶w. Piotra
2 P	2 List ¶w. Piotra
1 J	1 List ¶w. Jana
2 J	2 List ¶w. Jana
3 J	3 List ¶w. Jana
Jud	List ¶w. Judy
Ap	Apokalipsa ¶w. Jana

Biblia

Iz 50

⁴ Pan Bóg Mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyj¶ć z pomoc± strudzonemu, przez słowo krzepi±ce. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. ⁵ Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofn±łem. ⁶ Podałem grzbiet mój bij±cym i policzki moje rw±cym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. ⁷ Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moj± jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

Flp 2

⁶On, istniej±c w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobno¶ci, aby na równi być z Bogiem, ⁷lecz ogołocił samego siebie, przyj±wszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, ⁸uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do ¶mierci - i to ¶mierci krzyżowej. ⁹Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, ¹⁰aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. ¹¹I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.

Mk 14

¹Za dwa dni była Pascha i ¦więto Prza¶ników. Arcykapłani i uczeni w Pi¶mie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępnie uj±ć i zabić. ²Lecz mówili: "Tylko nie w czasie ¶więta, by nie było wzburzenia między ludem". ³A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Rozbiła flakonik i wylała Mu olejek na głowę. ⁴A niektórzy oburzyli się, mówi±c między sob±: "Po co to marnowanie olejku? ⁵Wszak można było olejek ten sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim". I przeciw niej szemrali. ⁶Lecz Jezus rzekł: "Zostawcie j±; czemu sprawiacie jej przykro¶ć? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. ⁷Bo ubogich zawsze macie u siebie i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; lecz Mnie nie zawsze macie. ⁸Ona uczyniła, co mogła; już naprzód nama¶ciła moje ciało na pogrzeb. ⁹Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym ¶wiecie głosić będ± tę Ewangelię, będ± również opowiadać na jej pami±tkę to, co uczyniła". ¹⁰Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać. ¹¹Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieni±dze. Odt±d szukał dogodnej sposobno¶ci, jak by Go wydać. ¹²W pierwszy dzień Prza¶ników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: "Gdzie chcesz, aby¶my poszli poczynić przygotowania, żeby¶ mógł spożyć Paschę?" ¹³I posłał dwóch spo¶ród swoich uczniów z tym poleceniem: "IdĽcie do miasta, a spotka was człowiek, nios±cy dzban wody. IdĽcie za nim ¹⁴i tam, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? ¹⁵On wskaże wam na górze salę duż±, usłan± i gotow±. Tam przygotujecie dla nas". ¹⁶Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleĽli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. ¹⁷Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. ¹⁸A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: "Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mn±". ¹⁹Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: "Czyżbym ja?" ²⁰On im rzekł: "Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mn± rękę zanurza w misie. ²¹Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził". ²²A gdy jedli, wzi±ł chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówi±c: "Bierzcie, to jest Ciało moje". ²³Potem wzi±ł kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. ²⁴I rzekł do nich: "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. ²⁵Zaprawdę, powiadam wam: Odt±d nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym". ²⁶Po od¶piewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej. ²⁷Wtedy Jezus im rzekł: "Wszyscy zw±tpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza, a rozprosz± się owce. ²⁸Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei". ²⁹Na to rzekł Mu Piotr: "Choćby wszyscy zw±tpili, ale nie ja!" ³⁰Odpowiedział mu Jezus: "Zaprawdę, powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz". ³¹Lecz on tym bardziej zapewniał: "Choćby mi przyszło umrzeć z Tob±, nie wyprę się Ciebie". I wszyscy tak samo mówili. ³²A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: "Usi±dĽcie tutaj, Ja tymczasem będę się modlił". ³³Wzi±ł ze sob± Piotra, Jakuba i Jana i pocz±ł drżeć, i odczuwać trwogę. ³⁴I rzekł do nich: "Smutna jest moja dusza aż do ¶mierci; zostańcie tu i czuwajcie!" ³⁵I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby - je¶li to możliwe - ominęła Go ta godzina. ³⁶I mówił: "Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty [niech się stanie]!" ³⁷Potem wrócił i zastał ich ¶pi±cych. Rzekł do Piotra: "Szymonie, ¶pisz? Jednej godziny nie mogłe¶ czuwać? ³⁸Czuwajcie i módlcie się, aby¶cie nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe". ³⁹Odszedł znowu i modlił się, powtarzaj±c te same słowa. ⁴⁰Gdy wrócił, zastał ich ¶pi±cych, gdyż oczy ich były snem zmorzone, i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć. ⁴¹Gdy przyszedł po raz trzeci, rzekł do nich: "¦picie dalej i odpoczywacie? Dosyć! Przyszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. ⁴²Wstańcie, chodĽmy, oto zbliża się mój zdrajca". ⁴³I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Pi¶mie i starszych. ⁴⁴A zdrajca dał im taki znak: "Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadĽcie ostrożnie!". ⁴⁵Skoro tylko przyszedł, przyst±pił do Jezusa i rzekł: "Rabbi!", i pocałował Go. ⁴⁶Tamci za¶ rzucili się na Niego, i pochwycili Go. ⁴⁷A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i odci±ł mu ucho. ⁴⁸A Jezus zwrócił się i rzekł do nich: "Wyszli¶cie z mieczami i kijami, jak na zbójcę, żeby Mnie pochwycić. ⁴⁹Codziennie nauczałem u was w ¶wi±tyni, a nie pojmali¶cie Mnie. Ale Pisma musz± się wypełnić". ⁵⁰Wtedy opu¶cili Go wszyscy i uciekli. ⁵¹A pewien młodzieniec szedł za Nim, odziany prze¶cieradłem na gołym ciele. Chcieli go chwycić, ⁵²lecz on zostawił prze¶cieradło i nago uciekł od nich. ⁵³A Jezusa zaprowadzili do najwyższego kapłana, u którego zebrali się wszyscy arcykapłani, starsi i uczeni w Pi¶mie. ⁵⁴Piotr za¶ szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Tam siedział między służb± i grzał się przy ogniu. ⁵⁵Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali ¶wiadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić, lecz nie znaleĽli. ⁵⁶Wielu wprawdzie zeznawało fałszywie przeciwko Niemu, ale ¶wiadectwa te nie były zgodne. ⁵⁷A niektórzy wyst±pili i zeznali fałszywie przeciw Niemu: ⁵⁸"My¶my słyszeli, jak On mówił: "Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzk± ręk± i w ci±gu trzech dni zbuduję inny, nie ręk± ludzk± uczyniony"". ⁵⁹Lecz i w tym ich ¶wiadectwo nie było zgodne. ⁶⁰Wtedy najwyższy kapłan wyst±pił na ¶rodek i zapytał Jezusa: "Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznaj± przeciw Tobie?" ⁶¹Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: "Czy Ty jeste¶ Mesjasz, Syn Błogosławionego?" ⁶²Jezus odpowiedział: "Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedz±cego po prawicy Wszechmocnego i nadchodz±cego z obłokami niebieskimi". ⁶³Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: "Na cóż nam jeszcze potrzeba ¶wiadków? ⁶⁴Słyszeli¶cie bluĽnierstwo. Cóż wam się zdaje?" Oni za¶ wszyscy wydali wyrok, że winien jest ¶mierci. ⁶⁵I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: "Prorokuj!" Także słudzy bili Go pię¶ciami po twarzy. ⁶⁶Kiedy Piotr był na dole na dziedzińcu, przyszła jedna ze służ±cych najwyższego kapłana. ⁶⁷Zobaczywszy Piotra grzej±cego się [przy ogniu], przypatrzyła mu się i rzekła: "I ty¶ był z Nazarejczykiem Jezusem". ⁶⁸Lecz on zaprzeczył temu, mówi±c: "Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz". I wyszedł na zewn±trz do przedsionka, a kogut zapiał. ⁶⁹Służ±ca, widz±c go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: "To jest jeden z nich". ⁷⁰A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: "Na pewno jeste¶ jednym z nich, jeste¶ także Galilejczykiem". ⁷¹Lecz on pocz±ł się zaklinać i przysięgać: "Nie znam tego człowieka, o którym mówicie". ⁷²I w tej chwili kogut powtórnie zapiał. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: "Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz". I wybuchn±ł płaczem.

Mk 15

¹Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi i uczonymi w Pi¶mie i cała Wysoka Rada powzięli uchwałę. Kazali Jezusa zwi±zanego odprowadzić i wydali Go Piłatowi.

²Piłat zapytał Go: "Czy Ty jeste¶ królem żydowskim?" Odpowiedział mu: "Tak, Ja nim jestem".

³Arcykapłani za¶ oskarżali Go o wiele rzeczy.

⁴Piłat ponownie Go zapytał: "Nic nie odpowiadasz? Zważ, o jakie rzeczy Cię oskarżaj±".

⁵Lecz Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił.

⁶Na każde za¶ ¶więto miał zwyczaj uwalniać im jednego więĽnia, którego ż±dali.

⁷A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy w rozruchu popełnili zabójstwo.

⁸Tłum przyszedł i zacz±ł domagać się tego, co zawsze im czynił.

⁹Piłat im odpowiedział: "Je¶li chcecie, uwolnię wam Króla Żydowskiego?"

¹⁰Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawi¶ć.

¹¹Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza.

¹²Piłat ponownie ich zapytał: "Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie Królem Żydowskim?"

¹³Odpowiedzieli mu krzykiem: "Ukrzyżuj Go!"

¹⁴Piłat odparł: "Cóż więc złego uczynił?" Lecz oni jeszcze gło¶niej krzyczeli: "Ukrzyżuj Go!"

¹⁵Wtedy Piłat, chc±c zadowolić tłum, uwolnił Barabasza, Jezusa za¶ kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

¹⁶Żołnierze zaprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali cał± kohortę.

¹⁷Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę.

¹⁸I zaczęli Go pozdrawiać: "Witaj, Królu Żydowski!"

¹⁹Przy tym bili Go trzcin± po głowie, pluli na Niego i przyklękaj±c oddawali Mu hołd.

²⁰A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty. Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować.

²¹I przymusili niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który wracaj±c z pola wła¶nie przechodził, żeby niósł krzyż Jego.

²²Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy miejsce Czaszki.

²³Tam dawali Mu wino zaprawione mirr±, lecz On nie przyj±ł.

²⁴Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucaj±c o nie losy, co który miał zabrać.

²⁵A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali.

²⁶Był też napis z podaniem Jego winy, tak ułożony: "Król Żydowski".

²⁷Razem z Nim ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie.

²⁸Tak wypełniło się słowo Pisma: W poczet złoczyńców został zaliczony.

²⁹Ci za¶, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrz±sali głowami, mówi±c: "Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz,

³⁰zejdĽ z krzyża i wybaw samego siebie!"

³¹Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Pi¶mie drwili między sob± i mówili: "Innych wybawiał, siebie nie może wybawić.

³²Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żeby¶my widzieli i uwierzyli". Lżyli Go także ci, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

³³A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarn±ł cał± ziemię aż do godziny dziewi±tej.

³⁴O godzinie dziewi±tej Jezus zawołał dono¶nym głosem: "Eloi, Eloi, lema sabachthani", to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemu¶ Mnie opu¶cił?

³⁵Niektórzy ze stoj±cych obok, słysz±c to, mówili: "Patrz, woła Eliasza".

³⁶Kto¶ pobiegł i napełniwszy g±bkę octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić, mówi±c: "Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdj±ć [z krzyża]".

³⁷Lecz Jezus zawołał dono¶nym głosem i oddał ducha.

³⁸A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół.

³⁹Setnik za¶, który stał naprzeciw, widz±c, że w ten sposób oddał ducha, rzekł: "Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym".

⁴⁰Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome.

⁴¹Kiedy przebywał w Galilei, one towarzyszyły Mu i usługiwały. I było wiele innych, które razem z Nim przyszły do Jerozolimy.

⁴²Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem,

⁴³przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. ¦miało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.

⁴⁴Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i pytał go, czy już dawno umarł.

⁴⁵Upewniony przez setnika, podarował ciało Józefowi.

⁴⁶Ten kupił płótno, zdj±ł Jezusa [z krzyża], owin±ł w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wej¶cie do grobu zatoczył kamień.

⁴⁷A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przygl±dały się, gdzie Go złożono.

Szukaj w Biblii:

Biblia

Iz 50

Flp 2

Mk 14

Mk 15